ارزیابی توان محیط زیست برای انتخاب ساخت‌گاه نیروگاه هسته‌ای با ترکیب منطق بولین- فازی (مطالعه موردی: منطقه سحرخیز استان گیلان)

زمینه و هدف: ارزیابی توان محیط زیست برای انتخاب ساخت­گاه نیروگاه هسته­ای با رعایت الزامات آژانس بین المللی انرژی اتمی و در چارچوب اصول آمایش سرزمین یک عامل بسیار مهم در دست­یابی به توسعه پایدار است. ارزیابی دقیق توان محیط زیست باعث استقرار مناسب نیروگاه هسته­ای در مناطق ساحلی مطابق با ملاحظات اکولوژیک و اجتماعی- اقتصادی خواهد شد. هدف عمده این پژوهش ارزیابی توان محیط زیست برای انتخاب ساخت­گاه نیروگاه هسته­ای در منطقه سحرخیز استان گیلان با استفاده از ترکیب منطق بولین- فازی برپایه ترکیب خطی وزن­دار در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی است. روش بررسی: ابتدا با بررسی منابع آژانس بین المللی انرژی اتمی، معیارهای انتخاب ساخت­گاه نیروگاه هسته­ای مشخص گردید. سپس کلیه لایه­های اکولوژیک و اجتماعی- اقتصادی وارد محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی شد و استانداردسازی لایه ها صورت گرفت. در مرحله بعد از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی برپایه مقایسه زوجی برای وزن­دهی لایه­ها استفاده گردید. در نهایت کلیه لایه­های اکولوژیک و اجتماعی- اقتصادی از طریق ترکیب منطق بولین- فازی برپایه روش ترکیب خطی وزن­دار تلفیق شدند. یافته­ها: پس از تلفیق لایه های اکولوژیک و اجتماعی- اقتصادی با استفاده از ترکیب منطق بولین- فازی برپایه روش ترکیب خطی وزن­دار، مشخص شد که کل مساحت منطقه سحرخیز استان گیلان برای انتخاب ساخت­گاه نیروگاه هسته­ای نامناسب است. نتیجه­گیری: نتایج نشان می­دهد بر طبق الزامات آژانس بین المللی انرژی اتمی و کمیسیون نظارت هسته­ای آمریکا جهت ارزیابی توان محیط زیست برای انتخاب ساخت­گاه نیروگاه هسته­ای در منطقه سحرخیز استان گیلان، روش منطق بولین- فازی برپایه ترکیب خطی وزن­دار انعطاف پذیری و دقت بالاتری در مقایسه با روش منطق بولین دارد.